– Stotinu godina posle prisajedinjena Srema, Banata, Bačke i Baranje Kraljevini Srbiji novembra 1918. i ulaska u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, javnost u Vojvodini ima pravo da zna kakav je politički i ekonomski bilans ovog događaja. U Vojvodini nema separatizma koji bi zagovarao stvaranje posebne države, pa oni koji ukazuju na zaostajanje Pokrаjine posle ukidanja njene autonomije nisu separatisti – izjavio je publicista iz Kikinde Dragomir Jankov na tribini Vojvođanskog kluba održanoj sinoć u Kulturnom centru Zrenjanina.
On je istakao da je, od 1970. do 1986, kada su pisani amandmani na Ustav iz 1963. i kada je važio Ustav SFRJ iz 1974, Vojvodina povećavala bruto društveni proizvod po stopi od 6,8 odsto godišnje, za 1,3 procentna poena više nego Slovenija i 5,6 odsto više nego centralna Srbija.
– Danas je obrnuto, prema podacima Evrostata, Vojvodina slabije stoji nego Crna Gora, Makedonija i centralna Srbija. Vojvodina je u Srbiji nerazvijen region. Srpsko vojvodstvo iz 1848. bilo je u relacijama tadašnjeg vremena, samostalna tvorevina. Imala je i službeno glasilo koje je izlazilo do 1861. godine. Da Vojvodina nije novokomponovani autonomaški entitet pokazuje i činjenica da je fudbalski klub pod tim nazivom osnovan još 1914. godine – kazao je Jankov.
Profesor dr Miroslav Ilić i dr Branislava Kostić, članovi rukovodstva Vojvođanskog kluba, izneli su tvrdnju da su i srpski prvaci u Vojvodini Vasa Stajić, Tihomir Ostojić i Petar Konjović bili autonomaši u ondosu na centralistički izrazito nedemokratski poredak Kraljevine SHS/Jugoslavije.
– Danas je važno reći da je Vojvodina deo Srbije, a ne da Vojvodina pripada Srbiji – rekla je između ostalog Kostićeva.
Kao vizionare autonomije Vojvodine predstavnici Vojvođanskog kluba naveli su Đorđa Stratimirovića, zapovednika srpske vojske u burnim događajima 1848. i savetnika patrijarha Isaije Đakovića.
Dr Miroslav Ilić je – uz priznanje pijeteta prema ljudima kao što su Dositej Obradović, Svetozar Miletić, Jaša Tomić, Isidora Sekulić, Milutin Milanković i mnogi drugi – ukazao da srpski nacionalizam postaje međunarodni remetilački faktor. Srbiji је potrebna nenacionalistička autonomna Vojvodina, kazao je on, što je izazvalo kratku polemiku.
Jedan učesnik tribine ocenio je da je prisajedinjenje Vojvodine Kraljevini Srbiji bilo neophodno da bi se izbegla anarhija i sačuvao mir. Osujećen je i pokušaj očuvanja Velike Ugarske ili nekakve forme katoličke (kon)federacije u Podunavlju, u koji bi ušla i Vojvodina.
