Od sinova, preko kurđela i askurđela do kurđupa Posle 13 godina rada i istraživanja po civilnim i crkvenim arhivima i nakon više hiljada pređenih kilometara, Zrenjaninac Srđan Kozlovački sastavio je porodično stablo, odnosno rodoslov svoje familije. Na vrhu su njegovi sinovi Milan i Mihailo, posle njih su on i supruga Smiljka, rođena Milutinović iz Loznice.
– Za nama slede moji roditelji Milivoj i Dragica, rođena Bogdanov i suprugini otac i majka Nikola i Angelina, rođena Čajić. Nakon njih su pradede i prabake, čukundede i čukunbabe, navrndede i navrnbabe. Poznata su mi imena i datumi rođenja 261 pretka i to isključivo po pravoj liniji, bez pobočnih, po muškim i po ženskim linijama. Koristio sam matične knjige, crkvene domovnike i podatke o popisima stanovništva. Moj najstariji predak je po majčinoj liniji. Zvao se Pavao Gaborov, rođen je u Botošu 1699. godine. Taj podatak je iz popisa stanivništva koji su uradile tadašnje vlasti – kaže Srđan Kozlovački, diplomirani pravnik, sa kojim o pomenutom poduhvatu razgovaramo u njegovoj porodičnoj kući u naselju „Putnikovo”.
– Svako od nas ima dvoje roditelja, po dve bake i dede, osam prededova i prabaka, 16 čukondedova i čukunbaka. Slede uobičajeni izrazi od navrndeda, do 64 kurđela, 128 askurđela i 256 kurđupa. Izrazi su se ukorenili, iako je još Sveti Sava u svojim Zakonopravilima iz 13. veka – oslanjao sam se na Ilovački prepis iz 1262. godine – preporučio da se, posle dedova, pradedovi i prabake ređaju numerički: prvi, drugi, treći praded – saopštava naš sagovornik malo poznatu kulturološku činjenicu.
Familija Kozlovački, kojoj pripada Srđan, doselila se iz Zrenjanina (tadašnjeg Bečkereka) u Botoš iz Opovačkog kraja (sadašnja „Dolja – Crni šor”) 1885. godine. Najveći broj njegovih srodnika je iz Botoša. Ostali su nastanjeni u Neuzini, Srpskom Itebeju, Perlezu, Idvoru, Melencima, Novom Kneževcu, Žitištu, Elemiru… Sva ta i mnoga druga mesta naš sagovornik je posetio. U grad su se Kozlovački doselili iz Opova oko 1765.
– Kod Opova je postojao zaselak Kozlovac, po kojem smo i dobili prezime. Godina doseljenja u skladu je sa činjenicom da je Banat, posle niza sukoba između Turske i Austrije, u kojima je učestvovalo domaće srpsko stanovništvo, tek u drugoj polovini 18. veka postao siguran od turskih upada. Tada je počelo intenzivnije naseljavanje srednjeg Banata. Najstarije sačuvane matične knjige na ovom prostoru datiraju iz 1745. godine – priča Srđan.
Tokom razgovora on navodi da je često posećivao istorijske arhive u Zrenjaninu, Pančevu i Šapcu, Temišvaru i Beogradu. Više puta bio je u Temišvaru, gde je proučavao matične knjige i one koje su se vodile u crkvama. Kozlovački je poslednji put posetio taj rumunski grad septembra ove godine. Pronašao je podatke o porodici Milošev, srodnicima po direktnoj liniji, koji žive u selu Gad.
– Dužan sam da se zahvalim domaćinu, starešini Saborne crkve u Temišvaru, igumanu Justinu Stojanoviću, počivšem književniku Ljubomiru Stepanovu, Dobrivoju Sekulinu i mnogim drugima – rekao je Kozlovački.
IMENAR STAROG VREMENA – UBAVKA I LEPOMIR
Posebno su zanimljiva karakteristična, danas retka imena u porodičnom stablu koje je sastavio Srđan Kozlovački. Od muških to su: Lepomir, Safir, Mojsej, Teofan, Dabiža, Sofronij, Pahomir, Zdeslav, Valtazar, Nektarije, Klarion, Roman, Natan, Velizar, Golub, Agapije, Ninko, Joakim, Bogoboj, Aron, Grigorij(e), Ćinkul.
Ženska su: Dafina, Ubavka, Vezilja, Neranča, Karanfila, Fevronija, Teofana, Despina, Pavelina, Efimija, Sosana, Roksanda, Rava, Tešana, Ikonija, Đelvasija, Đurđija, Vursavija, Đermanka, Kalenija, Olimpijada, Porfirija, Pulherija, Kumrija, Jekaterina, Agapija, Oljinka, Rahila, Solomija, Smeđana.
Uzgred, u direktnim vezama Kozlovački je naišao i na neka rumunska prezimena u Sarči (današnja Sutjeska) i Torku: Žurž, Ćirišan, Albu, Sekošan, Dimitriev.
Istražujući istoriju suprugine familije u arhivima u Loznici i Šapcu i crkvama u tom delu Srbije, kroz sedam generacija, naš sagovornik došao je do nekoliko izrazito čestih imena: Persida, (J)Elisaveta, Anastasija, Matrija, Pavlija (J)Ekaterina, Stana, Sofija, Julijana, Teodora, Ruža… M. STOJIN
