Miodrag Dostanić, dugogodišnji direktor Osnovne škole „Đura Jakšić“ u Zrenjaninu, rođen je u Tarašu 5. aprila 1947, preminuo je 19. marta 2021. godine.
Po završetku Učiteljske škole u Vršcu, Miodrag Dostanić svoju prosvetarsku misiju, kao učitelj, započinje 1966. godine u rodnom Tarašu. Radeći i stičući iskustvo, završio je 1974. Pedagošku akademiju u Aleksincu (odeljenje u Zrenjaninu). Prelaskom u Zrenjanin, gradi i uspešnu karijeru, a njegov pedagoški rad je prepoznat kao prosperitetan, kao i doslednost, pravednost i liderski duh, kao osobine, zahvaljujući kojima su mu poveravani rukovodeći i odgovorni poslovi, posebno u oblasti obrazovanja i vaspitanja. Kao član predsedništva Omladinske organizacije vršio je dužnost predsednika komisije za obrazovanje.Takođe, bio je i stručni saradnik Marksističkog centra u Zrenjaninu. Od 1974.do 1978. godine bio je predsednik Skupštine za opšte obrazovanje Vojvodine a potom do 1982.god. vršio je dužnost predsednika Skupštine za predškolsko i osnovno obrazovanje u Zrenjaninu.
Septembra 1982. godine Miodrag postaje generalni direktor Vaspitno-obrazovne organizacije osnovnog vaspitanja i obrazovanja ,,Žarko Zrenjanin – Uča” u Zrenjaninu, koja je u to vreme brojala oko 30 osnovnih škola na teritoriji opštine Zrenjanin.U tom periodu zajedno sa svojim stručnim timom dao je veliki doprinos na unapređenju osnovnih škola kao i položaju zaposlenih u njima.Ovu dužnost obavljao je sedam godina, nakon koje je izabran za sekretara SIZ-a za predškolsko i osnovno obrazovanje u Zrenjaninu.
Bio je predsednik Izdavačkog saveta lista „Mladost“, član Izdavačkog saveta Zavoda za izdavanje udžbenika Vojvodine, predsednik Izdavačkog saveta časopisa „Ulaznica“, a 1993. dobio je nagradu Oslobođenja Zrenjanina.
Od 1990. do 2002. god. Miodrag Dostanić je bio direktor Osnovne škole „Đura Jakšić“ u Zrenjaninu koja u svom sastavu ima i izdvojeno odeljenje u Jankovom Mostu, u kojem se nastava realizuje na rumunskom jeziku. Oslanjajući se na svoje bogato iskusvo rukovodioca, veliku pažnju posvetio je materijalno – tehničkoj opremljenosti škole, obezbeđivanju kvaliteta nastavnog procesa, unapređivanju rada zaposlenih, kao i unapređivanju međuljudskih odnosa.
Ljubav ka pisanju, ali i ljubav prema svom rodnom Tarašu objedinio je u dvema knjigama: „To je Taraš”, i „Dobrovoljac”.Ostala je nedopisana knjiga njegovih istinitih, šaljivih priča koje je rado, sa puno, emocija delio sa svojim prijateljima.
Penzionerske dane ispunio je brigom i ljubavlju prema svojoj porodici, posebno unuci Sari i unuku Miodragu.
Iza velikog, ali skromnog čoveka, humaniste, krila se plemenita duša i dobro srce. Plenio je svojom pozitivnom energijom i verom u život.
KOLEKTIV OSNOVNE ŠKOLE „ĐURA JAKŠIĆ“ IZ ZRENJANINA
