U zemljoradničkoj državi kakva je bila Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, velikobečkerečki ratari smatrali su da treba da postanu važan deo tadašnjeg društva. Udruživali su se u agrarne zajednice, uvećavali imetak na tržišnim principima, teškim i poštenim radom hranili sebe i svoje porodice, stvarali viškove proizvoda za prodaju. Ipak, nešto je nedostajalo. Organizovati fudbalski klub koji bi pronosio slavu svojih osnivača, bilo je u to vreme veoma teško, ali su se ratari Dolje, Crnog Šora, Čontike i Borđoša uhvatili u koštac sa tim izazovom. Tako je 1921. osnovan Ratarski fudbalski klub Borac.
IGRALI U OPANCIMA
Pre stotinu godina predstavnici RSK „Borac” obavestili su Nogometni savez u Zagrebu da su svi igrači „ratari koji obrađuju svoju zemlju.
– U slobodnim časovima igramo fudbal, ali ne u futbalskim cipelama, nego u opancima, jer mi u cipelama ne znamo ni da koračamo, a kamoli da jurimo za loptom – naveli su čelnici Borca.
Povodom vrednog jubileja, da se ne zaboravi bogata istorija malog fudbalskog kluba, organizaovana je svečana akademija na kojoj je predstavljena knjiga „Prvi vek Ratarskog fudbalskog kluba Borac 1921-2021.” čiji su autori Nenad Jonjev, Gena Tornjanski i Mile Novaković. Potom su plakete i zahvalnice uručene zaslužnijim pojedincima i kolektivima.
Program je vodio Mile Novaković, koji je pažnju čitalaca usmerio na jednu fotografiju na kojoj se vidi dete koje se sa ocem igra fudbalskom loptom. Fotografisano je na stadionu Borca na Vašarištu (danas Karađorđev park), negde pred Drugi svetski rat. Dete sa slike, Jovan Jovanović bio je gost na svečanosti gde je pozdravljen burnim aplauzom.
Gena Tornjanski je kao predsednik Organizacionog odbora proslave podsetio na brojne zanimljivosti kojima se Borac ponosi.
– RSK Borac je jedini klub u tadašnjoj državi bio registrovan kao Klub ratara. Sem fudbala članovi su se bavili i kulturom, imali su diletantsko pozorište, pevačko društvo i tamburaški orkestar. Jedini Jugosloven koji je o svom trošku bio na prvom svetskom prvenstvu u fudbalu u Montevideu 1930. godine bio je Milorad Cvejanov, član Borca. Iz našeg kluba je i Dejan Purkov, jedan od prvih Jugoslovena koji je stekao zvanje višeg fudbalskog trenera. Legendarni stručnjak Radojko Kolarov, koji je radio sa više od 70 igrača koji su oblačili dres prvog tima Proletera, a njih devetoro je bilo i u reprezentaciji, prvo je bio član Borca – istakao je Tornjanski. On je i sam živa legenda kluba, jer je u tom sportskom kolektivu, na raznim funkcijama, već 52 godine.
KLUB SA DUŠOM
Nenad Jonjev je projekat o Borcu započeo još pre deset godina. Tada je napisao knjigu „Borac na raskrsnici milenijuma” a sada je taj materijal dopunjen, prerađen i pripremljen povodom jubileja,
– Pisati o fudbalu je teško, ali i lepo. Meni i mojoj porodici je fudbal u krvi. Pisati knjigu o Borcu, o istoriji kluba koji je ove godine napunio stotinu godina bila je velika čast. Knjigu sam posvetio svom sinu Marku, koji takođe trenira fudbal, ali i svim klincima koji vole ovaj sport. Borac je, kao i moja Gradnulica, klub sa dušom. Bilo mi je zadovoljstvo da se družim sa ovim ljudima koji su opisani u knjizi, da pišem o njihovim poduhvatima, sportskim uspesima – rekao je Jonjev.
Borac je pre Drugog svetskog rata obeležavao slavu – Veliku Gospojinu, a taj običaj je obnovljen 1996. godine kada je kum slave bio Milan Stajić. Ovaj uzorni zemljoradnik je tada obećao da će kumovati i na 100. rođendan Kluba i to obećanje je ispunio.
Povodom jubileja plakete FK Borac dobili su: Grad Zrenjanin, Sportski savez Grada Zrenjanina, MZ „Dolja Crni šor”, Fudbalski savez Srbije, Fudbalski savez Vojvodine, Fudbalski savez Područja Zrenjanin, Fudbalski savez Grada Zrenjanina, Srednji Banat VPD Zrenjanin, Tomislav Kostić (posthumno), Branko Niškanović (posthumno), Radojica Martinov (posthumno), Ljubomir Šuvački, Tibor Nemet, Ranko Vukobrat, Mladen Andrejić, Aleksandar Palfi, Desančić Lozanić, Milan Stajić, Slavko Belić, Midhat Kliko, Mile Popov.
Klubu su plakete uručili Branko Pavlović, u ime Fudbalskog saveza Vojvodine, kao i Mesna zajednica Dolja Crni Šor.
Skup je samo jedna u nizu svečanosti kojom je obeležen jubilej Borca. Nedavno je otkrivena spomen ploča osnivaču kluba Dimitriju Gardinovačkom – Miti Majinu, čiji su potomci unuka Ljiljana Stanaćev i unuk Boris Gardinovački takođe prisustvovali svečanosti.
NAJBOLjI TIM
Ekipa Borca iz 1939. godine je i dalje neprevaziđena po uspesima. Ovaj tim koji su činili Stevan Čikoš, Marinko Đukić, Branko Ninkov, Boško Popov, Milivoj Ćurčin, Veselin Dević, Boško Kostić, Radica Momirski, Lazar Tubić, Dejan Tešin i Janoš Poturica igrao je kvalifikacije za ulazak u tada najjaču ligu Jugoslavije. Nisu uspeli, jer su nakon pobede nad Čukaričkim, poraženi u dvomeču od FK SSK iz Skoplja. Ostalo je zapisano da je Borac te godine bio 18. klub u državi.
TABAČKI OSTAO LEGENDA
Najbolji igrač Borca, a po mišljenju mnogih i u gradu nakon Prvog svetskog rata, bio je Predrag Tabački. O njegovom fudbalskom majstorstvu su se pričale legende. Nažalost, umro je mlad 1925. godine od tuberkuloze. Kažu da nijedna javna ličnost u to vreme u sa toliko pijeteta nije ispraćena do večne kuće.
Parastos ovom siromašnom igraču održan je na fudbalskom terenu, a zbog njegove smrti Klub je praktično prestao sa radom. O Tabačkom je nadahnuto govorio i Raša Popov u filmu „75 godina FK Borac” koji je snimljen 1996. godine u produkciji TV studija Bečkerek.
