Sve se nekako složilo. U monografiji „Petrovgrad“ Aleksandra Stanojlovića iz 1938. godine (reprint), predsednik gradske opštine Vladimir B. Živković, pohvalio je trud autora, između ostalog i zbog toga što je pisao i o nacionalnim radnicima, a među njima i o velikom dobrotvoru Nestoru Dimitrijeviću (Veliki Bečkerek 14. oktobar 1782 – 3. februar 1856).
Nedavno je o ovom narodnom i prosvetnom dobročinitelju na društvenim mrežama pisao i istoričar Igor Micov. A pre nekog vremena, po nalogu, radnici JKP „Čistoća i zelenilo“, uredili su večnu kuću Nestora Dimitrijevića na Tomaševačkom groblju. Nadgrobni spomenik bio je obavijen bršljenom, pa ga je trebalo pažljivo seći, posebno na mestu gde se nalazi krst da se ne bi oštetio. Spomenik je u lošem je stanju i na njemu se jedva razaznaju slova, pa bi bio red da se obnovi.
Dimitrijević se bavio trgovinom. Imao je kuću u centru grada. Za vreme revolucije 1848 – 1849. bio je član Srpskog narodnog odbora u gradu. Najveći gradski dobrotvor svu imovinu ostavio je Srpskoj pravoslavnoj crkvi i Matici srpskoj. Čitav ugao između Svetosavske i ulice Kralja Aleksandra bio je njegov.
„Bio je vrlo posvećen čovek, a isto i vrlo pošten, vredan, štedljiv, milostivog srca… Nestor Dimitrijević je 10. januara (po starom kalendaru) 1856. godine ostavio oporuku da se njegovo pokretno i nepokretno imanje, nakit i nameštaj unovči, a postignuta svota da se doda papirima od vrednosti i gotovini od 6.500 forinti i zatim preda na rukovanje Upravi srpskih narodnih fondova, koje će osnovati „Zavedenije Nestora Dimitrijevića“ iz Vel. Bečkereka, od godine 1856. kojeg opredeljenje imaće biti: vaspitanje junosti (omladine) srpske i ni pod kakvim vidom s drugim ma kojim zaveštanjem spojiti se ne sme“ – piše u monografiji.
Zadužbina je iškolovala je 43 mlada Bečkerečanina, među njima su bili i Aleksandar Sandić, srpski istoričar, pisac, pisar Vuka Karadžića, Emil Gavrila, advokat, novinar, političar, dr Vasa Savić, osnivač moderne srpske medicine… Na četvrti parastos u Uspenskoj crkvi, besedu mu je čitao njegov stipendista Aleksandar Sandić. Od 1969. godine Nestor Dimitrijević ima spomen bistu u Karađorđevom parku, rad vajara Pavla Radovanovića.
Zrenjanin se velikom dobrotvoru nije odužio. Po njemu se ne zove nijedna ulica niti prosvetna ustanova. Nestor Dimitrijević, njegovo dobročinstvo, zaveštanje (poput „Tekelijanuma“ , zadužbinu su zvali „Nestorijanum“) to zaslužuju.
