Vraća se na početak postupak okončan u korist ugostitelja
Građani koji su pre šest godina danonoćno dežurali kod jezera u centru grada, sprečavajući ugostitelja Nikolu Novakovića da na njega postavi kafić-splav, ponovo su dobili priliku da na sudu dokažu da je ništavan ugovor koji je sa preduzećem „Vode Vojvodine” o ovom poslu zaključio Novaković. Naime, Viši sud u Zrenjaninu 19. februara ove godine usvojio je žalbu grupe građana, tako da će biti ponovljen postupak koji su vodili protiv „Voda Vojvodine” i ugostitelja.
Proces je još 2016. godine okončan pravosnažnom presudom u korist Novakovića i pokrajinskog preduzeća, a pedeset troje građana zbog toga im je platilosudske troškove. Sada se postupak vraća na početak.
ZNAČAJNA ČINJENICA O SUKOBU INTERESA
Osnovni sud u Zrenjaninu je 2016. godine odbio tužbu grupe građana koji su tražili da se ugovor o korišćenju vodnog zemljišta, koji su „Vode Vojvodine” 2013. godine zaključile sa Nikolom Novakovićem, proglasi ništavnim. Građani su, po ovoj presudi, morali da plate 51.950 dinara pokrajinskom preduzeću i 53.850 dinara ugostitelju, sa zateznom kamatom do isplate.
Oni su se tada žalili Apelacionom sudu u Novom Sadu, koji je međutim februara 2017. odbio žalbu, potvrdivši presudu zrenjaninskog Osnovnog suda.
Ali aktivisti iz Male Amerike u novembru te godine tražili su da se postupak u sudu ponovi jer su se u međuvremenu bile pojavile nove činjenice u slučaju „splav”. Naime, rešenjem Agencije za borbu protiv korupcije (jul 2017.) utvrđeno je da je Radovan Bulajić, nekadašnji predsednik Skupštine grada, bio u sukobu interesa kada je učestvovao u usvajanju akta u gradskoj skupštini kojim je Novakoviću, inače njegovom kumu, omogućeno da na jezero postavi splav. Nakon toga je Novaković mogao da sa „Vodama Vojvodine” sklopi i aneks ugovora iz 2013. o korišćenju vodnog zemljišta. Grupa građana smatrala je zato da i skupštinsku odluku i aneks treba proglasiti ništavnima.
Ipak, Osnovni sud je odlučio oktobra prošle godine da postupak između grupe aktivista i ugostitelja ne treba ponoviti. Obrazloženje za to bilo je da je Agencija za borbu protiv korupcije donela pomenuto rešenje nakon pravosnažnosti prvostepene presude, kao i da bi bilo bespredmetno ponovo odlučivati o ništavnosti ugovora sa „Vodama Vojvodine” koji je svakako prestao da važi 31. decembra 2017.
Uprkos tome, građani imaju pravo da traže pravnu zaštitu jer je ugovor postojao određeno vreme, proizvevši određene posledice, navodi se u presudi Višeg suda. Takođe je uvažen i značaj činjenice da je pri donošenju skupštinske odluke 2014. godine funkcioner gradskog parlamenta bio u sukobu interesa.
ČUVARI JEZERA
Prema informacijama iz presude Višeg suda, Ugovor o korišćenju vodnog zemljišta Nikola Novaković je zaključio sa „Vodama Vojvodine” 10. decembra 2013. godine. Potom je, u aprilu 2014. godine Grad Zrenjanin doneo odluku kojom je usvojen Plan lokacije za postavljanje plutajućih objekata na Jezero 3, a koji je izradila tadašnja Direkcija za izgradnju grada. Novaković je zatim u julu 2014. godine sa „Vodama Vojvodine” zaključio i aneks prvobitnog ugovora, koji je definisao da se ugostitelju daje na korišćenje 180 metara kvadratnih vodnog zemljišta. Na osnovu ove dokumentacije, u septembru 2014. Odeljenje za urbanizam Gradske uprave izdalo je odobrenje ugostitelju da na Jezero 3 postavi kafić-splav.
U isto vreme oformljena je građanska inicijativa „Stop splavovima”, okupivši one koji su hteli da zaštite šetalište i jezero i nisu želeli kafić na vodi u centru grada. Sve je kulminiralo tokom septembra te 2014, kada su počeli prvi radovi na izgradnji splava. Građani su zato, predvođeni advokaticom Juditom Popović, 5. septembra podneli tužbu da se utvrdi ništavnost ugovora Novakovića i „Voda Vojvodine”, tražeći da se, dok se sud o tome ne izjasni, privremenom merom zabrani postavljanje splava. Kako do toga nije odmah došlo, građani su počeli sa danonoćnim čuvanjem jezera, sprečavajući ugostitelja da montira objekat. Protest i institucionalnu borbu pokrenuli su kako bi sami zaštitili državnu imovinu, javni interes i životnu sredinu, budući da su državni organi i institucije stali na stranu pojedinaca i lobija, kako je tada objasnila advokatica Judita Popović. Članovi grupe „Stop splavovima” isticali su da bi splav ugrozio živi svet jezera, da bi doprineo dodatnom zagađenju ove stajaće vode, a takođe su strepeli i od moguće buke i narušenog mira.
DRUGI POSTUPAK: UGOSTITELJ OSUĐEN
Izgradnja splava obustavljena je u oktobru 2014. godine zbog privremene mere – zabrane koju je doneo zrenjaninski Osnovni sud, a koja je trebalo da važi dok se ne bude završio sudski spor po tužbi građana. Kada je Apelacioni sud 2017. godine potvrdio presudu zrenjaninskog Osnovnog suda i odbacio tužbu građana, Nikola Novaković je nastavio sa montiranjem splava. Međutim, ovoga puta nije prijavio izvođenje radova „Vodama Vojvodine”. Ovo preduzeće i komunalna inspekcija konstatovali su da je Novaković od jula do oktobra 2017. na zelenoj površini za koju nije imao dozvolu, monitirao splav, bez saglasnosti za izvođenje radova. Objekat je u jesen 2017. porinut, međutim, zbog izmena i dopuna Zakona o vodama, Ugovor sa „Vodama Vojvodine” o korišćenju vodnog zemljišta važio je do kraja te godine – kraće nego što je prvobitno bilo predviđeno. Uprkos tome, splav je bio na jezeru do kraja marta 2018. godine. Novaković je zato oktobra 2018. presudom Osnovnog suda osuđen na uslovnu kaznu zatvora od 10 meseci za protivpravno zauzimanje zemljišta i krivično delo samovlašća.
