Šta da Ti prinesemo Hriste, koji si se javio na zemlji nas radi?
Ovako počinje jedna od pesama uoči Božića i na najlepši način izražava smisao praznika Rođenja Hristovog. Svako stvorenje prinosi zahvalnost Bogu – anđeli pesmu, nebesa zvezdu, mudraci darove, planeta Zemlja pećinu…a mi Devu Mariju. Upravo je Bogorodica Marija u razgovoru sa arhangelom Gavrilom projavila svoju volju kada je do izražaja došlo njeno slobodno izrečeno – DA.
U događaju koji nije nametnut akterima, Marija prihvata da bude izabrani sasud od strane Boga putem koga će se roditi Sin Božiji – Spasitelj sveta. Tako je radosna vest objavljena od strane anđela postala radost čitavoj vaseljeni.
Po Božjem promislu prvenstveno, kao i po drevnom proroštvu Svetoga proroka Miheja, Mesija se rađa u Vitlejemu u najskromnijim uslovima – u pećini. Sveti apostol i jevanđelist Luka nas izveštava o vremenu u kojem se rodio Hristos. On piše o popisu žitelja Rimskog carstva u vreme ćesara Avgusta Oktavijana.
Sveta porodica pravednog Josifa i Bogorodice Marije je morala da pođe u Vitlejem – grad u kome je rođen car David, osnivač Josifovog roda, kako bi obavili dužnost oko popisa. Zbog brojnih putnika koji su ranije pristigli, a i zbog siromaštva, sveta porodica je morala da se smesti u pećinu gde su pastiri sklonili svoja stada. U takvim okolnostima se rađa od žene Bogomladenac Hristos – Ovaploćuje se uzimanjem ljudske prirode.
To je silazak Boga u svet po domostroju spasenja jer Bog nije želeo da čovek ostane u paloj prirodi nakon praroditeljskog greha. U činu Rođenja Hristovog najveći značaj imala je Bogorodica Marija i Crkva drugi dan Božića posvećuje upravo Bogomajci.
U ranoj hrišćanskoj Crkvi Božić je pored Pashe i Bogojavljenja bio dan kada su se budući hrišćani krštavali. Na to nas danas podsećaju stihovi „jelici vo Hrista krestitesja, vo Hrista oblekostesja” – vi koji ste se u Hrista krstili, u Hrista ste se obukli.
Sa stanovišta Crkve svaki praznik kao crkveni događaj jeste porodični praznik – ukoliko Crkvu shvatimo kao veliku sabornu duhovnu zajednicu. Božić, dakle, ima istovremeno i lični i saborni – crkveni karakter.
Rođenje Bogomladenca Hrista je prilika da se posveti više pažnje bližnjima, prilika da se izglade eventualni nesporazumi, ali najviše i mogućnost praštanja i projavljivanja ljubavi. Zar se Hristos nije i rodio upravo zbog toga?
U vremenu u kome danas živimo vlada opšta neizvesnost i nesigurnost po pitanju zdravlja i mnogo toga, ne samo kod nas, već u čitavom svetu. Sve te okolnosti umanjuju i ugrožavaju uobičajenu Božićnu atmosferu, ali je ne mogu – UNIŠTITI!
U ime sveštenstva Srpske Pravoslavne Crkvene opštine u Zrenjaninu, svim pravoslavnim hrišćanima Eparhije Banatske čestitam Božić radosnim pozdravom „Hristos se rodi, zaista se rodi”! Jerej Miodrag Stanojević
