Obnovljeno zdanje sačuvalo autentičnost i originalnost
U Zrenjaninu je, u samom centru u blizini gradske kuće, završeno renoviranje zgrade koja je pod okriljem katoličke crkve izgrađena u pretprošlom veku, a služila je za školovanje mladih u oblasti zdravstva, na razne načine i razna vremena. Na kraju Drugog svetskog rata došlo je do promene režima, zgrada je oduzeta crkvi i u njoj je smeštena srednja medicinska škola, a od ove školske godine opet je internat, odnosno kloster za učenice.
DEVOJAČKI VASPITNI ZAVOD
Zrenjaninski zavod za zaštitu spomenika kulture tu građevinu (o kojoj brine i naša država jer je reč o posebnom graditeljskom dobru) naziva Zgradom siromašnih školskih sestara sa kapelom.
Oni beleže i da je njen prvi vlasnik Rimokatolički zavod za vaspitanje devojaka koji je prethodno osnovao red pod nazivom „De Notre Dame”. Za smeštaj tog Zavoda namenjena je zgrada koja je građena od 1880. do 1909. godine i to iz zaostavštine Karoline Satmari, rođene Mihanović, inače supruge glavnog građevinskog inženjera tadašnje Torontalske županije sa sedištem u njenom najvećem i središnjem mestu, ondašnjem Velikom Bečkereku.
Pomenuti zrenjaninski Zavod precizira da je reč o osnivanju Devojačkog vaspitnog zavoda i poziva se na pisanje lista na nemačkom jeziku „Vohenblat” od 27. aprila 1878. godine, gde se navodi da su ove temišvarske novine iz pouzdanih izvora saznale da je zidanje povereno renomiranom arhitekti iz Temišvara, Eduardu Rajteru. Građenje je odobrio čanadski biskup Bonac. Zdanje u stilu akademizma sa elementima neorenesanse se sastoji iz suterena, u sklopu glavne ulične fasade smeštena je jednobrodna kapela posvećena sv. Karlu Boromejskom, sa petostranom apsidom, ispod koje se nalazi kripta sa posmrtnim ostacima ktitorke Karoline Satmari.
Kada je restitucijom objekat vraćen katoličkoj crkvi, vernici iz Zrenjanina zatražili su od sunarodnika iz Mađarske pomoć za njeno renoviranje, a najviše se uključila tamošnja fondacija „Betlen Gabor”. Poštovanjem principa zaštite spomenika kulture vodilo se računa da se sačuva autentičnost i originalnost zgrade, a prostor je zadržao i funkcionalnost. U njoj su sada smeštene dve institucije. Osim devojačkog kolegijuma, kome je vraćen verski karakter i gde je u svojevrsnom internatu život organizovan pod rukovodstvom časnih sestara, a pod imenom zadužbinarke Karoline Satmari, tu deluje i tradicionalno mađarsko kulturno društvo „Šandor Petefi”.
BOGATI SADRŽAJI
Klara Pejkić, iz uprave Doma, kaže da u njemu borave 63 devojčice, mahom iz okolnih mesta kojima je na ovaj način olakšano školovanje. – Radi se po uputstvima resornog ministarstva koja važe za sve ovakve ustanove. Sobe su trokrevetne i šestokrevetne. Ovde postoje svečana sala za razne kulturne manifestacije, muzička soba i teretana, savremena trpezarija i kuhinja, prostori za druženje, učionica opremljena kompjuterima, biblioteka – kaže naša sagovornica.
Ona dodaje da je plan da se tu održavaju i razne manifestacije kao što su izložbe, predstavljanje knjiga i kulturni sadržaji koji pripadaju i kulturama naroda koji ovde žive. Predviđeni su i programi za decu. Prošle godine su okupljanja bila ograničena, ali se svi nadaju da će ove uslovi biti bolji.
Daleko najveći broj devojčica se školuje u zrenjaninskoj medicinskoj školi za kadrove koji nedostaju našem društvu.
